11 Δεκεμβρίου 2010

Τη 11η του μηνός Δεκεμβρίου Μνήμη μείρακός (νέου) τινος, και διήγησις πάνυ ωφέλιμος

Αυτός ο μακάριος μάρτυρας του Χριστού ήταν νέο παλληκάρι και Αιγύπτιος στην καταγωγή. Γεννήθηκε στην πόλη Τενεσή από χριστιανούς γονείς, πού τον βάφτισαν, τον μεγάλωσαν και τον ανάθρεψαν σύμφωνα με την αγία χριστιανική πίστη.
Κάποτε όμως ο διάβολος εκμεταλλεύτηκε τη νεανική του επιπολαιότητα και τον εξαπάτησε. Πήγε λοιπόν ο νέος στον άμηρά της περιοχής και αρνήθηκε μπροστά του το Χριστό! Έκοψε τη ζώνη του, πάτησε το σταυρό, τράβηξε το σπαθί καί κραύγασε την ελεεινή εκείνη φράση:
- Αγαρηνός είμαι! Από σήμερα δεν είμαι πια χριστιανός!...


Μετά απ’ αυτό, ο αμηράς και οι άλλοι Αγαρηνοί τον γέμισαν τιμές καί δόξες.
Για μερικά χρόνια ο νέος δεν είχε καμιάν έγνοια για τη σωτηρία του. Μόνο οι γονείς του ασταμάτητα παρακαλούσαν το Θεό να του αλλάξει τη γνώμη.
Βλέποντας ο Θεός την προαίρεσή τους καί τις επίμονες προσευχές τους, κίνησε την καρδιά του νέου σε μετάνοια. Ήρθε λοιπόν στους γονείς του και τους λέει:
— Να, εδώ είμαι, κύριοί μου και γλυκύτατοι γονείς! Σκοτίστηκε ο νους μου κι έκανα ό,τι έκανα. Τώρα όμως παρακαλώ να γίνω πάλι χριστιανός καί να είμαι μαζί σας.
— Εμείς, παιδί μου, αποκρίθηκαν εκείνοι, όταν έκανες αυτό το κακό, πολλά δάκρυα χύσαμε για σένα. Και δεν πάψαμε ούτε μια στιγμή να ικετεύουμε το Θεό, για να σου φανερώσει την αλήθεια καί να σε φέρει πάλι κοντά Του. Τώρα λοιπόν ευχαριστούμε την αγαθότητά Του, γιατί δεν αγνόησε την ταπεινή προσευχή μας. Πλην όμως —καθώς καταλαβαίνεις κι εσύ, παιδί μου— φοβόμαστε τον αμηρά. Κινδυνεύουμε, αν σε κρατήσουμε κοντά μας, γιατί θα νομίζει ότι εμείς σε μεταστρέψαμε. Αν λοιπόν θέλεις καί από το μεγάλο σου αμάρτημα να ξεπλυθείς καί από το Θεό να βρεις έλεος κι εμάς να μην ενοχοποιήσεις καί πρεσβευτής να γίνεις στο Χριστό για ολόκληρο το Γένος σου, τρέχα στον αμηρά. Καί όπως έκανες ό,τι έκανες κρυφά από μας, έτσι κάνε και τώρα, σα να μην ξέρουμε τίποτα. Έτσι ο Θεός, παιδί μου, θα τα φέρει οπωσδήποτε όλα δεξιά, όπως Εκείνος θέλει.
Τότε ο νέος, αφού πήρε τη συμβουλή καί την ευχή των γονιών του, καθώς και τη ζώνη του στο χέρι, έτρεξε στη συναγωγή των Αγαρηνών. Εκεί, μπροστά στον αμηρά καί σ' όλα τα μέλη της συναγωγής, ζώστηκε τη ζώνη, χάραξε τον τίμιο Σταυρό σ' ένα ξύλο, τον ασπάστηκε, κι άρχισε να κραυγάζει μ' όση δύναμη είχε:
- Κύριε, ελέησον!
Ο αμηράς τον έπιασε καί τον συγκράτησε.
- Τι έπαθες; του είπε.
— Ο διάβολος με είχε σκοτίσει, αποκρίθηκε ο νέος, αλλά συνήλθα και προσκύνησα το Χριστό. Έγινα πάλι Χριστιανός, καθώς ήμουνα πρίν. Ήρθα λοιπόν να το ανακοινώσω καί σε σένα καί σ' ολόκληρη τη συναγωγή. Ήρθα να ομολογήσω το Χριστό μου μπροστά σ' όλο τον κόσμο και ν' αναθεματίσω κι εσάς και τη θρησκεία σας!
Μόλις τ' άκουσε αυτά ο αμηράς, τον έριξε στη φυλακή. Τον άφησε εκεί τρεις μέρες, χωρίς τροφή καί νερό. Ύστερα τον έβγαλε και τον ανέκρινε πάλι. Όταν όμως είδε πως ομολογούσε το Χριστό, τον ξανάστειλε στη φυλακή, αφού πρώτα πρόσταξε και τον έδειραν μέτρια.
Πέρασαν άλλες τρεις μέρες. Ο αμηράς είπε κι έφεραν το νέο πάλι μπροστά του. Τον έδειραν αλύπητα τώρα. Εκείνος όμως επέμενε να ομολογεί το Χριστό.
Τον ξανάριξαν στη φυλακή. Όταν ύστερ' από τρεις μέρες τον ανέκρινε για τελευταία φορά και τον βρήκε ανένδοτο στην ομολογία του Χριστού, πρόσταξε καί τον μαστίγωσαν με βούνευρα πάνω στίς ανοιχτές πληγές. Τέλος, έβγαλε απόφαση θανατικής καταδίκης και τον παρέδωσε στους δήμιους.
Εκείνοι τον πήραν, μπήκαν σε πλοίο και ανοίχτηκαν στη θάλασσα, σε απόσταση τεσσάρων περίπου σταδίων. Εκεί τον άφησαν να προσευχηθεί και μετά τον αποκεφάλισαν. Το λείψανό του το πέταξαν στη θάλασσα. Καί το μεν σώμα του δε μαθεύτηκε αν βγήκε από τη θάλασσα ή όχι. Η τιμία κεφαλή του όμως βγήκε. Την αναγνώρισαν μάλιστα μερικοί χριστιανοί καί την παρέλαβαν σαν πολύτιμο δώρο. Και παρόλο πού κάποιοι τους κατάγγειλαν στον αμηρά, εκείνοι του έδωσαν εκατό χρυσά φλουριά, κι έτσι τους επέτρεψε να κρατήσουν ανεμπόδιστα την αγία κάρα.
Κατασκεύασαν τότε ασημένια θήκη, όπου την τοποθέτησαν με την πρέπουσα τιμή κι ευλάβεια.
Από τότε μέχρι καί σήμερα η αγία κάρα αναβλύζει αρωματικό μύρο και επιτελεί πολλές καί διάφορες θεραπείες, τόσο για να δοξάζεται το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου, όσο και για να πείθονται με βεβαιότητα όσοι σκανδαλίζονται και αμφισβητούν την αγιότητα του νέου μάρτυρα.
Πηγή: «Διηγήσεις φοβερές και ωφέλιμες» - Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής

Δεν υπάρχουν σχόλια: